Բյուզանդական զորքերը գրավեցին Տրապիզոնը

Բյուզանդիայի՝ որպես ինքնուրույն պետության առաջացումը բարդ և երկարատև գործընթաց էր, որը սկիզբ առավ 3-րդ դարում՝ Հռոմեական կասրությունը համակած ճգնաժամի ընթացքում, շարունակվեց 4-րդ դարում և իր ավարտին հասավ 395թ. պետության երկու ինքնիշխան մասերի բաժանմամբ:

Բյուզանդական կայսրության կազմի մեջ մտավ Հռոմեական կայսրության արևելյան կեսը՝ Արևմտյան Բալկաններից մինչև Աֆրիկայի Կիրենաիկե նահանգ, ուղղահայաց սահմանագծից արևելք ընկած տարածքները: Արևմտյան հռոմեական կայսրության անկումից հետո բյուզանդական կայսրերն սկսեցին իրենց երկիրն ընկալել որպես ամբողջ նախկին հռոմեական տարածքների իրավաժառանգորդ:

Թեև Բյուզանդիան երբեք չկարողացավ վերականգնել Հռոմեական պետության նախկին սահմանները, սակայն 6-7-րդ դարերում մի շարք եվրոպական թագավորներ ընդունում էին բյուզանդական կայսրերի անվանական գերակայությունը:

Իր հզորության գագաթնակետին՝ Հուստինիանոս Ա կայսեր օրոք (527 - 565թթ.), այս պետությունը տարածվում էր Եվրոպա, Ասիա և Աֆրիկա մայրցամաքների վրա՝ զբաղեցնելով շուրջ մեկ միլիոն կմ տարածք`   իր մեջ ներառելով Բալկանյան թերակղզին, Փոքր Ասիան, Ասորիքը, Պաղեստինը, Եգիպտոսը, Կիրենաիկեն: