Մանկապարտեզի անհրաժեշտությունը

Հոգեբան Զառա Նոնինյանը նշում է, որ ծնողը պետք է նախապատրաստի երեխային մանկապարտեզ գնալուն: Ծնողը պետք է գիտակցի, որ երեխան նոր միջավայր,  մտնում է նոր աշխարհ`   նոր կանոններով, նոր առօրյայով:

 

Պետք է զրուցել երեխայի հետ մանակապարտեզի առօրյայի, կանոնների մասին: Երեխան պետք է նախապես իմանա, թե ուր է գնում, պետք է գիտակցի, որ դաստիարակների ուշադրությունը հավասարապես է բաշխված լինելու բոլոր երեխաների վրա: Նա պետք է հասկանա, որ անհրաժեշտ է ենթարկվել որոշակի կանոնների:

 

Կարելի է տանը խաղալ երեխայի հետ դաստիարակ-երեխա խաղը, ընդ որում`   լավ կլինի, որ դերերը փոխվեն (մեկ ծնողը լինի դաստիարակի դերում, մեկ`   երեխան):

 

Ծնողը պետք է բացատրի երեխային, որ մանկապարտեզում ուրիշ շատ երեխաներ էլ կան, որոնց հետ նա պետք է շփվի ու խաղա: Չի՛ կարելի երեխային պատմել այնպիսի բաներ, որոնք իրականում չկան մանկապարտեզում, այլապես երեխան կհիասթափվի՝ տեսնելով, որ այդ ամենը գոյություն չունի:

 

Հնարավորություն դեպքում կարելի է երեխային նախապես ծանոթացնել դաստիարակի և իր խմբի երեխաների հետ: Ցանկալի է, որ ծնողը դաստիարակին տեղեկացնի իր երեխայի բնավորության առանձնահատկությունների մասին (ի՞նչ է սիրում կամ չի սիրում, ամաչկոտ է և այլն):

 

Երբ ծնողը երեխային մանկապարտեզ է բերում, բաժանումը պետք է գործնական բնույթ կրի, պետք չէ ձգձգել բաժանման պահը: Հարմարվելու գործընթացն ամենաքիչը մեկ ամիս է տևում: Ծնողը պետք է այդ մեկ ամսվա ընթացքում ավելի համբերատար և ըմբռնող լինի:

 

Աղբյուրը`   Impoqrik.am