Քաղաքացիական հասարակություն

Դ. Իստոնի դասական մոդելի համաձայն քաղաքացիական հասարակությունը հանդես  է գալիս որպես հասարակության պահանջների ֆիլտր և աջակցում է նրան քաղաքական համակարգում: Ձևավորված քաղաքացիական հասարակությունը հանդիսանում է իրավական պետության կառուցման կարևորագույն նախապայմաններից և նրա լիիրավ գործընկերը: Օրինակ Լիտվայի 1992թ.ի Սահմանադրության մեջ ամրագրված է բաց, արդար, հարմոնիկ քաղաքացիական հասարակության և իրավական պետության ձևավորման ձգտումը: 1993թ.ի Ռուսաստանի Սահմանադրության մեջ «քաղաքացիական հասարակություն» տերմինն ընդհանրապես չի հիշատակվում, իսկ նրա բոլոր ինստիտուտներից ամբողջ դաշնային օրենսդրության մեջ գործում է միայն փաստաբանական ինստիտուտը: Քաղաքացիական հասարակությունը նաև կարելի է սահմանել որպես ոչ քաղաքական հարաբերությունների ամբողջություն, այսինքն`   հասարակական հարաբերությունները իշխանական-պետական կառուցվածքից դուրս, բայց ոչ պետության սահմաններից դուրս:

• Հասարակությունում արտադրության միջոցների ազատ տնօրինողների առկայությունը, 
• Զարգացող ժողովրդավարությունը, 
• Քաղաքացիների իրավական պաշտպանվածությունը,  
• Քաղաքացիական մշակույթի որոշակի մակարդակը,
• Բնակչության կրթության բարձր մակարդակը, 
• Մարդու իրավունքների և ազատությունների առավել ամբողջական ապահովումը,
• Ինքնակառավարումը, 
• Հասարակության կառուցվածքի և տարբեր մարդկանց միջև մրցակցության առկայությունը, 
• Հասարակական կարծիքի ազատ ձևավորումը և բազմակարծությունը, 
• Պետության ուժեղ սոցիալական քաղաքականությունը, 
• Բազմաշերտ տնտեսությունը, 
• Հասարակության մեջ միջին խավի գերակշիռ մաս կազմելը: