Էնրիկո Կարուզո

1897թ. նա հրավիրվել է Միլան: Լորիսի (Ումբերտո Ջորդանո, «Թեոդորա») և այլ դերերգերով հանդես է եկել «Լիրիկո» թատրոնում: 1898թ.-ից Կարուզոն մեծ հաջողությամբ ելույթներ է ունեցել խոշորագույն օպերային թատրոններում (Բուենոս Այրես, Լոնդոն, Լիսաբոն, Սանկտ Պետերբուրգ, Մոսկվա և այլուր):

Միլանի Լա Սկալա թատրոնում առաջին անգամ ելույթ է ունեցել 1900թ. Ռուդոլֆի դերերգով (Ջակոմո Պուչչինի, «Բոհեմ») Արտուրո Տոսկանինիի ղեկավարությամբ: 1903-1920թթ. Կարուզոն եղել է Նյու Յորքի Մետրոպոլիտեն թատրոնի մեներգիչ: Հյուրախաղերով շրջագայել է Հյուսիսային և Հարավային Ամերիկայում, Եվրոպայում:

Կարուզոյի վերջին ելույթը եղել է հենց Մետրոպոլիտենում: Հանդես է եկել Էլեազարի դերերգով (Ֆրոմանտալ Հալևիի «Կարդինալի դուստրը» օպերայում) 1920 թվականին: Կարուզոյի լավագույն դերերգերից են Հերցոգ, Մանրիկո, Ռադամես (Ջուզեպպե Վերդիի «Ռիգոլետտո», «Տրուբադուր», «Աիդա»), Կանիո (Ռուջերո Լեոնկավալոյի «Պայացներ»), Տուրիդու (Պիետրո Մասկանիի «Գեղջկական պատիվ»), Խոսե (Ժորժ Բիզեի «Կարմեն») և այլն:

Կարուզոն հանդես է եկել նաև համերգներով, որոնց ծրագրում ընդգրկված են եղել եկեղեցական երաժշտություն, ռոմանսներ, հայրենասիրական երգեր և այլն: Նշանավոր են նեապոլյան երգերի նրա կատարումները: Կարուզոն գրել է երգեր, նվագել դաշնամուր, կիթառ, ֆլեյտա, շեփոր, ստեղծել է նաև բազմաթիվ ծաղրանկարներ: Նա առաջին երգիչն է, ում կատարումները ձայնագրվել են ձայնասկավառակի վրա: