Ալեքսանդր Երիցյան

Նա վախճանվել է Թիֆլիսում 1902 թվականի փետրվարի 21-ին՝ 61 տարեկանում, երկարատև հիվանդությունից հետո (սրտի արատ, թոքերի խրոնիկական բորբոքում)։ Երիցյանն ուներ մեկ որդի, ով այդ ժամանակ սովորում էր Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստական ճեմարանում։ Փետրվարի 24-ին տեղի է ունեցել Ալ. Երիցյանի թաղման արարողությունը, ինչպես տեղեկացնում է «Մշակ»-ի 1902 թ. փետրվարի 26-ի համարը, «Մեծ բազմութիւն հաւաքվել էր Վանքի եկեղեցում և գաւթում՝ հանգուցեալի գրական և անձնական յարգողներից և բարեկամներից։ Ներկա էին բոլոր պարբերական հրատարակությունների խմբագիրները կամ ներկայացուցիչները։ Օտարական հուղարկաւորողների մէջ մենք նկատեցինք Սուլթան Կրիմ-Գիրէյին, գեներալ Պօտտօին, Վեյդենբաումին. վրաց գիտնական Կիւրոն եպիսկոպոսը, որ հոգեհանգստին էլ ներկա էր շաբաթ երեկոյ՝ եկել էր նաև եկեղեցի, որին պատուով ընդունեցին և դասը հրաւիրեցին կանգնելու։ Պատարագի ժամանակ եկաւ և Վեհափառ Կաթողիկոսը, որ բանախոսություն անելով Ալ. Երիցյանի հիշատակին՝ մատնանիշ եղավ հայ գրագետների անապահով նիւթական դրության վրա»։ Համառոտ խոսքով հանդես է եկել նաև հանգուցյալին հարգանքի տուրքը մատուցելու եկած վրացի հնագետ-պատմաբան Ջանաշվիլին։ Թաղումը տեղի է ունեցել Խոջիվանքի գերեզմանատանը՝ Րաֆֆու և Ծերենցի շիրիմներից ոչ հեռու։