Մեղվաընտանիքի անդամների փոխադարձ կապը

Ծնվելուց հետո երիտասարդ մեղուները հեռանում էին բնից և ապրում ինքնուրույն: Հետագայում, սակայն, շրջակա միջավայրի և կենական պայմանների փոփոխության հետևանքով երիտասարդ մեղուները շարունակել են մնալ մոր մոտ:

 

Այսպես սկզբնավորվել է մեղվաընտանիքը:  Մեղվաընտանիքի հետագա զարգացումն ընթացել է անհատների քանակի ավելացման միջոցով: Յուրաքանչյուր մեղու ինքն է գտել իրեն համապատասխան աշխատանք:

 

Մեղուների միասնական ապրելակերպը շատ արդյունավետ է սնունդ հայթայթելու, սերունդ աճեցնելու, ծանր պայմաններում ընտանիքի գոյությունը պահպանելու համար: Մեղվի ընտանիքում չկա ղեկավար, որը կկարգավորի յուրաքանչյուրի գործողությունը:

 

Մեղվի համար կեղտոտված բջիջն ազդանշան է մաքրման, թերի կառուցված բջիջը՝ կառուցման, թրթուրը՝ կերակրման: Մեղվի ընտանիքը գոյատևում է, որովհետև նրա անհատները կարճատև թռիչքներից հետո վերադառնում են փեթակ: Նրանք չեն հանդուրժում ուրիշ ընտանիքի մեղուներին:

 

Մի ընտանիքի մեղուներն իրար ճանաչում են, որովհետև յուրաքանչյուր ընտանիք ունի յուրահատուկ հոտ: Ընտանիքի մեղուների միջև փոխադարձ կապն արտահայտվում է վտանգի ժամանակ:

 

Մեղուները տագնապի ազդանշան են տալիս, որը մի մեղվից մյուսներին է փոխանցվում հոտավետ նութերի օգնությամբ: Դրանք կոչվում են ֆերոմոններ: Մեղուներն իրար հետ հաղորդակցվում են սննդի, նեկտարի հոտի, յուրահատուկ շարժումների և ձայների միջոցով: