Արածեցման եղանակները

Ազատ արածեցման դեպքում կենդանիներն առանց որևէ կարգի արածում են արոտավայրում: Այս պարագայում արոտային կերն օգտագործվում է ոչ արդյունավետ կերպով: Ամռան սկզբին կերի ավելցուկ է լինում, վերջում՝ պակասում է:

 

Օրվա ընթացքում կենդանիները տեղաշարժվում են, տրորում խոտածածկը, ծախսում են էներգիայի մեծ պաշար, ինչն ազդում է մթերատվության վրա: Երբեմն հանդիպում է կապած արածեցման եղանակը և հիմնականում կիրառվում է առանձին կենդանիների արածեցումը կազմակերպելու համար:

 

Ներկայումս կիրառվում է հերթափոխային արածեցումը:  Արածեցումները նման ձևով կազմակերպելու համար անհրաժեշտ է գյուղական ողջ արոտային տարածքը բաժանել առանձին արոտահանդերի և սահմանել հերթական օգտագործումների հաջորդականությունն ըստ արոտահանդերի:

 

Արածեցումների նման կարգի կիրառումը բավարար ժամանակ և հնարավորություն են ստեղծում օգտագործված արոտատեղերի բուսածածկի վերաճի համար, կրճատվում է տրորվածությունը: Այն արոտատեղերը, որտեղ բուսածածկը նոսրացած է, անհրաժեշտ է հանգիստ տալ և թողնել ինքնավերականգնվելու:

 

Արոտների հերթափոխային օգտագործման շնորհիվ արոտավայրերի արդյունավետությունը բարձրանում է 25-40%-ով: Հերթական արածեցումների կիրառումով լավանում է բուսածածկի կազմը, բարձրանում է կենդանիների մթերատվությունը, առավել արդյունավետ են օգտագործվում արոտային տարածքները, կատարվում են արոտավայրերի բարելավման և խնամքի աշխատանքներ: