Ագավա

Ագավաները բաժանվում են երկու խմբի, որոնցից մեկը կոչվում է «Մեգեյա», որից ստացվում է  օշարակ և սպիրտ, իսկ մյուսը՝ «Խենեկեն», որը մանրաթելի հումք է: Շատ ագավաների տեսակների տերևներից պատրաստում են պարաններ,ճոպաններ և այլ կոպիտ հյուսվածքներ, դրանց ավելցուկներից  արտադրում են  թուղթ`   հիմնականում փաթեթավորման:Տերևի փափուկ մասերից օճառ են ստանում: Բույսի չորացած տերևները օգտագործում են որպես շինանյութ,իսկ ամբողջ բույսերով  `  կենդանի ցանկապատ:

 

Մինչև ծաղկելը  մուգ կանաչ ագավայի և այլ ագավաների շաքարային հյութից պատրաստում են պուլկե ալկոհոլային խմիչքը,իսկ ագավայի վարդակից արտադրում են ավելի ուժեղ ալկոհոլային խմիչքներ թեքիլան և մեսկալը: Միայն երկնագույն ագավան է օգտագործվում թեքիլա ստանալու համար:

 

Որոշ ագավաների արմատներ գործածում են բժշկության մեջ: Ամերիկյան և սիսալյան ագավաների տերևները  պարունակում են սապոնին,որը  օգտագործում են  հորմոնալ կորտիզոն և պրոգեստերոլ պրեպարատների մեջ:

Ագավաները բազմանում են սերմերով, արմատածիլերով և բողբոջ սոխիկներով:

 

Այս բույսը Հայաստանում օգտագործվում է քաղաքի կանաչապատ գոտիներում ՝գորգային ձևավորումների համար. դրվում է ծաղկաթմբի մեջտեղում, ինչպես նաև աճեցվում է մեծ ծաղկամաններում, որոնք կարող են դրվել պատշգամբներում: Ագավան կարելի է աճեցնել նաև տնային պայմաններում: Ձմռանը սենյակի ջերմաստիճանը չպետք է ցածր լինի 18, իսկ ամռանը՝ 23 աստիճանից: Բույսը չպետք է առատորեն ջրել, հատկապես ձմռանը: Խոնավության ավելցուկից տերևներն ու արմատը կարող են նեխել: Ագավայի համար սենյակում ամենալավ տեղը համարվում է հարավային և արևելյան տեղերը, այն ջերմասեր բույս է և չի վախենում արևի ուղիղ ճառագայթներից:

 

Աղբյուր`  Ankakh.com