Անթուրիում

Նախշավոր տերևներ ունեցողներից աչքի են ընկնում սպիտակաջիղ անթուրիումը: Տերևները խոշոր են, սրտաձև, նստած են երկար կոթունների վրա, ունեն մուգ կանաչ գույն և թավշանման են: Այս տեսակի հայրենիքը արևադարձային Ամերիկան է:

 

Ծաղկաբույլը ամբողջովին կանաչ է, առանձնապես գեղեցիկ չէ, սակայն արձակում է անանասի հրաշալի բուրմունք: Ծաղկում է գլխավորապես ամռանն ու աշնանը: Շատ կարևոր է հիշել, որ անթուրիումի տերևները պետք է միշտ մաքուր լինեն: Խորհուրդ է տրվում հաճախակի դրանք սրբել խոնավ շորով: Տարին մի քանի անգամ բույսը մանրակրկտորեն լվանալ ցնցուղի տակ՝ թաղարը ցելոֆանի մեջ փաթաթելով, որպեսզի բացառվի ջրի ավելցուկը:

 

Անթուրիումի մշակությունը համեմատաբար հեշտ է: Բույսի արմատային համակարգը շատ չի խորանում, այդ պատճառով այն կարելի է աճեցնել լայն ու կարճ թաղարների մեջ: Ծաղիկը ամառ ժամանակ պահում են կիսաստվերում, բնակարաններում՝ պատուհանագոգերին: Սակայն ամռանը չի կարելի տեղավորել հարավային կողմի պատուհանագոգերին, քանի որ դրանից բույսը կարող է ուժեղ այրվածք ստանալ: Եթե օդը շատ չոր է լինում, անհրաժեշտ է բույսը ցողել մաքուր ու գոլ ջրով:

 

Իսկ ձմռանը խորհուրդ է տրվում բույսը տեղավորել բնակարանի հարավային կողմի պատուհանգոգերում, հետևելով, որ սենյակի ջերմաստիճանը 18-20 աստիճանից չիջնի: Անթուրիումը բազմանում է թփերի բաժանումով, արմատածիլերով և սերմերով: Պետք է կտրել ցողունի ծայրամասը կտրել մի քանի օդային արմատների հետ ու տնկել թաղարի մեջ, կապելով թաղարում արմրացված փայտիկին, որպեսզի չշարժվի: Որոշ ժամանակից ցողունը հեշտությամբ արմատակալում է:

 

Աղբյուր`   Ankakh.com