Էխմեա

Էկզոտիկ Էխմեան ռազմիկի է նման, որը լավ պատրաստվել է ճակատամարտի. աճում է ձագարանման խոռոչից` դեպի ներքև թեքված լայն ասեղապատ տերևներով:

Նույնիսկ ծաղիկներն են պաշտպանված սրածայր ծաղկեպատով: Բույսի անունը ` «էխմեա» հունական արմատից է, որը թարգմանվում է «պիկի ծայր»: Զարմանալի է, որ ըստ ծաղիկների կառուցվածքի և ծաղիկների, էխմեան տարբեր գույներ ունի ` վարդագույն, կարմրա-ոսկեգույն , կորալագույն, կարմիր և երկրագույն:

Էխմեան (Aechmea) Բրոմելյան ընտանիքից է և ունի մոտ 180 տեսակ, տարածված է Կենտրոնական և Հարավային Ամերիկայում : Էխմեաները բազմամյա բույսեր են: Այս բույսերը աճեցնում են ինչպես թաղարներում, այնպես էլ էլիֆիտային զամբյուղներում, սուզածառի վրա օգտագործում են «էլիֆիտային ծառեր» ստանալու համար:

Տնային ծաղկաբուծության մեջ աճեցնում են էխմեայի հետևյալ տեսակները`

Փայլող Էխմեա (Ае. fulgens) – տեսքից քմահաճ չէ, նրա գոտիանման տերևները վերևից կանաչ են , տակից` կարմրավունա-մանուշակագույն: Ծաղկում է գարնանը: Թույլ ծաղկաբույլը վրձինատիպ է, ոչ մեծ ծաղիկները ` կարմիր:
գծավոր էխմեա (Ае. fasciata) – շատ երկրներում այս տեսակը տարածված արդյունաբերական բույս է: Տերևները մինչև 50սմ երկարության են և 5-6 սմ լայնության, բաց կանաչ, լայն, զուգահեռ արծաթյա գծերով, հաճախ վարդագույն: Ծաղկաբույլը խիտ է` նման կոնի բազմաթիվ կարմրա-վարդագույն ծաղկակիցներով: Ծաղիկները 3սմ երկարության են, սկզբում եկնագույն, հետո մանուշակագույն կամ կարմիր:

Ծաղկաբուծների հավաքածուներում հանդիպում են նաև պոչավոր էխմեան(Ae. сaudata), մերկացողուն էխմեան (Ae. nudicaulis), Վեյլբախի էխմեան (Ae. weilbachii), ծաղկատերևներով էխմեան ( Ae. bracteata) և ուրիշներ: Բուծվել է «Ֆրիդերիկի» էխմեան ` առանց տերևների վրայի ասեղների:

Էխմեաները լուսասեր են , բայց պահանջում են պաշտպանություն արևի ուղիղ ճառագայթներից, ջերմասեր են` ամբողջ տարին ապրում են 18 աստիճանից ոչ ցածր ջերմաստիճանի տակ: Ջրում են միայն փափուկ ջրով` ապրիլից հոկտեմբեր, թաղարի հողը թեթևակի խոնավ պետք է լինի, ձագարի մեջ պիտի ջրել, բայց ջուրը երբեմն փոխել: Նոյեմբերից մարտ ջրելը պետք է դադարեցնել: Շոգին էխմեային հաճախ պետք է ցողել: Գարնանն ու ամռանը երկու շաբաթը մեկ հարկավոր է պարարտացնել: Էխմեան տեղափոխում են երկու տարին մեկ:

Էխմեան ծաղկում է մայիսից հոկտեմբեր, ամեն վարդակը ծաղկում է միայն մեկ անգամ: Դեկորատիվությունը կորցրած ծաղկաբույլը հարկավոր է հեռացնել, իսկ ծաղկած էխմեայի վարդակները դեռ պետք կգան, նրանք առանց ծաղկի էլ են գեղեցիկ, բացի դրանից շուտով նրանց կողքերից դուրս կգան “ձագերը”: Երբ երիտասարդ վարդակները կհասնեն մայրերի բարձրության կեսին , նրանց հարկավոր է առանձնացնել և ուրիշ թաղարի մեջ տեղավորել:

«Ձագերի» ծաղկման ժամանակը կախված է նրանց չափերից և բույսի ճիշտ խնամքից: Եթե «ձագերը» շատ են մեծացել և նրանց ճիշտ են խնամում, իսկ նրանք համառորեն չեն ուզում ծաղկել , ապա ծաղկելը արագացվում է էթիլենի միջոցով: Այն ստանում են հասած խնձորից կամ ցիտրուսներից: էթիլենը հորմոն է , որը նպաստում է Բրոմելյան ընտանիքի բույսերի ծաղկելուն: Էխեմեայով թաղարը երկու շաբաթ դրեք ցելոֆանի թափանցիկ տոպրակի մեջ , որի հատակին դրեք մի քանի պտուղ: Տոպրակի բերանը կապեք ` բույրի պահապանման համար : Այդ գործողությունից 4 ամիս հետո էխեմեան կծաղկի: Այնպես արեք , որ ծաղկման սկիզբը լինի գարնանից ամառ: Բացի «ձագերով» բազմանալուց , էխեմեան կարելի է բազմացնել սերմերով: Էխեմեան կարող է վարակվել արմատի տիզով, ալրոցող որդով և վահանամիջատով:

Աղբյուր` Ankakh.com