Հազար (բույս)

Գործածվում է բացառապես հում վիճակում`   որպես աղցանային ուտեստ, և ունի բարձր սննդային արժեք: Հարուստ է A, B1, B2 և C վիտամիններով և հանքային`   մասնավորապես երկաթի և կալիումի աղերով: Մշակման տարբեր պայմանների հետ կապված տարբեր է նաև հազարի քիմիական կազմը:

 

Հազարն առաջին անգամ մշակել են հին եգիպտացիները: Նախնական շրջանում օգտագործվել է որպես խոտ, որից յուղ են ստացել`   սակայն ավելի ուշ կարևորությունը տրվել է բույսի տերևներին, որոնք օգտագործվում էին սննդի մեջ: Ավելի ուշ հազարը լայն տարածում է գտել Հին Հռոմում և Հունաստանում: Հռոմեացիները բույսն անվանում են lactuca: Ք. ա. 50 թվականի դրությամբ ձեռագրերում խոսվում էր հազարի տարբեր տեսակների մասին: Գտնվել են նաև հազարի մասին միջնադարյան ձեռագրեր: Եղել է այն բուսատեսակներից, որոնք Նոր աշխարհից Հին աշխարհ է բերել Քրիստափոր Կոլումբոսը: 16-18 դարերի ընթացքում Եվրոպայում զարգացվել են հազարի բազմաթիվ տեսակներ: 20-րդ դարից սկսած հազարի արտադրությունն ու սպառումը լայնանում է`   դուրս գալով Հյուսիսային Ամերիկայի և Եվրոպայի սահմաններից:

 

Արարատյան հարթավայրում ձմեռում է բաց դաշտում և պատրաստ է լինում գործածության համար վաղ գարնանից: Ջերմոցներում և ջերմատներում հնարավոր է հազար ունենալ ողջ ձմռան ընթացքում: